Վատ է, որ տրամադրությունս երբեմն ինձնից կախված չի լինում, այլ ուրիշից: Էդ դեպքում ոչինչ անել չեմ կարողանում այն նորմալացնելու համար:
Կամեռայի առաջ հազիվ էի ինձ ստիպում ժպտալ, ծիծաղել, ու էդ ամենն էնքան կեղծ էր, որ սիրտս կանգնում էր արդեն: Իհարկե, դա նկատվեց, բայց ափսոս. չէի ուզում:
No comments:
Post a Comment