Tuesday, June 29, 2010
Իզուր
Երեխեքին շատ եմ սիրում, բայց մեկ-մեկ ներվերիս ազդում են (լավ իմաստով)։ Համենայնդեպս լավն են, մանավանդ երբ չեն հասկանում՝ ինչ են անում, ինչու՞ են անում։ Գիտեն թե որ անում են, ուրեմն ճիշտ են, ուրեմն էդպես պիտի լինի... Բայց որ ասում ես՝ բացատրի, չեն կարողանում։ Ախր ո՞նց կարողանան։ Չգիտեն։ Ես էլ հաճախ մոռանում եմ, որ երեխա են ու ուզում եմ մեծի նման վարվեն, բայց... ։(
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment